วันผ่าตัด
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง ฉันรู้สึกกังวลและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน ฉันรู้สึกว่าฉันรอมานานมากกว่าจะมาถึงวันนี้ ในที่สุดฉันก็ได้ทำจมูกแล้วค่ะ
ฉันกับแฟนมาถึง JW ตอน 9:30 เวลาผ่าตัดคือตอน 10 โมง ฉันเจอกับเจนนี่ เธอได้อธิบายสิ่งที่อาจเกิดขึ้นให้ฉันรับทราบและเซ็นต์ยินยอมผ่าตัด และจ่ายเงินค่าผ่าตัด จากนั้นเธอได้พาฉันไปที่ห้อง X-Ray หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเข้าพบคุณหมอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนผ่าตัด ระหว่างรอเวลาเจนนี่พาฉันเข้าไปในห้องพักที่จะใช้พักฟื้นหลังจากออกจากห้องผ่าตัด (ซึ่งเหมือนกับห้องโรงพยาบาลทั่วไป คือ มี 2 เดียงและ TV) และเปลี่ยนเป็นชุดผู้ป่วย
ฉันรู้สึกประหม่าและตื่นเต้นมากๆ ชุดผู้ป่วยนี้ยิ่งทำให้ทุกอย่างดูจริงไปหมด ฉันต้องเข้าห้องน้ำอยู่หลายรอบ และพอเจนนี่เห็นฉันเดินไปมาแบบนั้น เธอก็หยุดฉันและถามว่าฉันโอเคไหม ฉันคิดว่าเธอรู้สึกได้ว่าฉันเป็นกังวลมาก เธอจึงพาแฟนของฉันที่รออยู่ที่ล็อบบี้ลงมาที่ห้องพักฟื้น (ห้องพักฟื้นอยู่ติดกันกับห้องผ่าตัด) เพื่อที่ฉันจะได้พบแฟนก่อนเข้าห้องผ่าตัดและเจอเขาเป็นคนแรกหลังจากที่ตื่นออกมา
ในห้องผ่าตัดมีพยาบาลหลายคนมากที่เตรียมการผ่าตัดให้ฉัน ทั้งมัดผม, ล็อคตัวฉันไว้กับเตียงไม่ให้ตก, ติดอุปกรณ์วัดชีพจรต่างๆที่นิ้วมือและนิ้วเท้าของฉัน, วัดความดัน ฯลฯ อีกมาก ทุกอย่างดูวุ่นวายไปหมด ฉันนึกอยู่กับตัวเองอยู่คนเดียวว่า “ฉันตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหม?”…”ถ้าฉันไม่ชอบจมูกตัวเองหลังผ่าตัดล่ะ?” ฯลฯ ฉันรู้สึกกังวลไปหมด จนเจนนี่จับมือฉันและบอกฉันมั่นใจว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไร นั่นทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมามากเลยล่ะค่ะ
รู้ตัวอีกที ฉันก็หลับไปซะแล้ว
พอฉันเริ่มมีสติขึ้นมา ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆเลย เพียงแต่รู้สึกว่ามีคนกำลังจับหูของฉันอยู่ ฉันยังรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น และไม่รู้เลยว่าฉันอยู่ที่ไหน กำลังทำอะไรอยู่และไม่สามารถแม้จะลืมตาขึ้นมาได้ และฉันก็จำได้ว่าได้ยินเสียงของหมอพูดว่า “การผ่าตัดสำเร็จเรียบร้อยดีนะครับ” หลังจากนั้นฉันก็รู้ว่าพยาบาลกำลังเช็ดเจลออกจากตาของฉันอยู่ เพื่อที่ฉันจะได้มองเห็น และพาฉันออกไปที่ห้องพักฟื้น ฉันกอดแฟนของฉันแน่นมากและลงไปนอนพักบนเตียง สักพักเจนนี่ก็เข้ามาดูฉัน และเอายากับน้ำมาให้ฉันอีกด้วย
รูปหลังศัลยกรรม
วันที่ 1-2:
แม้ว่าจะยังไม่สามารถเอาเทปและเฝือกที่จมูกออกได้ แต่ฉันก็สามารถมองเห็นได้ว่ารูจมูกของฉันเท่ากัน และไม่บวมมากอย่างที่ฉันคิดไว้ แต่ว่ายังมีน้ำมูกรวมถึงเลือดไหลออกมาอยู่บ้าง
วันที่ 3-4:
อาการบวมเริ่มมีมากขึ้น แต่คิดในแง่บวกว่าฉันไม่ค่อยช้ำเลย แค่มีรอยช้ำเล็กๆน้อยๆบริเวณปลายจมูกและปีกจมูกส่วนบนที่เสริมกระดูกอ่อนเท่านั้น
แรงโน้มถ่วงทำให้อาการบวมของฉันเริ่มลดลงไปด้านล่างเรื่อยๆ ทำให้ตอนนี้บริเวณที่บวมมากที่สุด คือ บริเวณแก้ม ริมฝีปากบน และรอบๆปาก
2 สัปดาห์:
ตอนนี้ฉันกลับประเทศตัวเองแล้วค่ะ อาการบวมใหญ่ๆเริ่มยุบลงอย่างเห็นได้ชัด และจมูกก็เริ่มเป็นธรรมชาติมากขึ้นด้วยค่ะ
จมูกของฉันโด่งขึ้นและปัญหาใหญ่ๆของฉันคือรูจมูกที่ใหญ่และไม่เท่ากัน ได้รับการแก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ
ฉันแทบจะรอไม่ไหวที่จะเห็นผลลัพธ์หลังจากที่ฟื้นตัวเต็มที่ แค่ตอนนี้ฉันก็ชอบจมูกของตัวเองมากเลยล่ะค่ะ